Ζουν στο περιθώριο και βιώνουν καθημερινά την απόρριψη της κοινωνίας. Ο λόγος τόσο για τους κρατουμένους

των ελληνικών φυλακών όσο και για τους αποφυλακισμένους, οι οποίοι προσπαθούν να επανενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο.

Την ηθική και υλική στήριξη των ατόμων αυτών, υπόθεση κάθε άλλο παρά εύκολη, έχει επωμιστεί αυτοβούλως από το 1982

ο Σύλλογος Συμπαραστάσεως Κρατουμένων “Ονήσιμος”. Τα μέλη του Συλλόγου ανοίγουν την πόρτα στην “Κ.Α.” και μιλούν

για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κρατούμενοι και οι οικογένειές τους, αναφέροντας παράλληλα και τις δυσκολίες

επανένταξης των αποφυλακισμένων ατόμων.

Ειδικότερα, ο πρόεδρος του Συλλόγου Ιωάννης Παπασαραντόπουλος, δηλώνει στην “Κ.Α.”: “Προσπαθούμε να στηρίξουμε

όσο μπορούμε ηθικά και υλικά πρωτίστως, τους αποφυλακισμένους, που είναι συνήθως, αποδομημένες προσωπικότητες, γιατί

διαφορετικά είναι βέβαιο ότι θα γυρίσουν στο παλιό, εγκληματικό τους περιβάλλον” και συμπληρώνει: “Μέσα από τη

δραστηριότητα του Συλλόγου μας, θέλουμε να δώσουμε ένα κοινωνικό μήνυμα: Δεν πρέπει να απομονώνουμε τα άτομα αυτά.

Πλήρωσαν για ότι έκαναν και αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή, όπως όλοι οι άνθρωποι”.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της δυσκολίας επανένταξης τους στην κοινωνία, αποτελεί σύμφωνα με τον

κ. Παπασαραντόπουλο το γεγονός ότι πολλές φορές οι αποφυλακισμένοι αναγκάζονται να αλλάξουν πόλεις, γιατί δεν βρίσκουν

την κοινωνική αποδοχή που αποζητούν.

“Ενώ παρατηρείται μια ιδιαίτερη ευαισθησία στα απεξαρτημένα άτομα, στα αποφυλακισμένα δεν συμβαίνει το ίδιο”,

υπογραμμίζει ο ίδιος, προσθέτοντας ότι πολλές φορές τα απεξαρτημένα άτομα κρύβουν την ιδιότητά τους σαν

αποφυλακισμένοι, στην προσπάθειά τους να βρουν δουλειά. Γι’ αυτό, οι περισσότεροι καταφεύγουν σε προγράμματα

απασχόλησης, όπως εξηγεί ο πρόεδρος του “Ονήσιμου”, τα οποία δεν είναι πάντα αποδοτικά. “Εμείς κάνουμε αγώνα
προκειμένου να προσλαμβάνουν οι επιχειρήσεις τα άτομα αυτά, δεδομένου ότι  έχουν τριπλάσια επιχορήγηση από

τον ΟΑΕΔ απ’ ότι στην περίπτωση πρόσληψης ενός απλού ανέργου”, επισημαίνει χαρακτηριστικά ο ίδιος, τονίζοντας

ότι οι εργοδότες παρουσιάζουν ως επιχείρημα το γεγονός ότι ο αποφυλακισμένος θα “χαλάσει” τους υπόλοιπους εργαζομένους.

“Όμως, μπορεί να συμβεί το αντίθετο. Μπορεί, τελικά, οι υπόλοιποι να καταφέρουν να “φτιάξουν” τον χαρακτήρα

του αποφυλακισμένου”, αντιπαραθέτει ο κ. Παπασαραντόπουλος.

Στη συνέχεια, ο πρόεδρος του Συλλόγου αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο ο “Ονήσιμος” στηρίζει υλικά τα άτομα αυτά.

“Στην αρχή τους παρέχουμε οικονομικό βοήθημα, έτσι ώστε να καλύψουν κάποια έξοδα, ενώ όταν υπάρχει πρόβλημα στέγης,

τους προσφέρουμε για κάποιο διάστημα φιλοξενία σε ξενοδοχείο”, εξηγεί ο ίδιος.

Επίσης, σημαντική είναι και η ψυχολογική και οικονομική στήριξη για τις οικογένειες των κρατουμένων, οι οποίες όπως τονίζει

ο κ. Παπασαραντόπουλος είναι κατά κύριο λόγο πολύτεκνες και αντιμετωπίζουν σοβαρό βιοτικό πρόβλημα.

Από την πλευρά της, η ψυχολόγος του “Ονήσιμου”, Παναγιώτα Εικοσιπεντάρχου δηλώνει στην “Κ.Α.” ότι τα παιδιά

των κρατουμένων χρειάζονται την μεγαλύτερη ηθική στήριξη. “Μέσα από επισκέψεις και συζητήσεις, προσπαθούμε

να βοηθήσουμε τα παιδιά αυτά έτσι ώστε να έχουν όσο το δυνατό λιγότερα κατάλοιπα στο μέλλον”, αναφέρει η ίδια

και προσθέτει: “Επειδή οι περισσότερες οικογένειες αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης, τους παρέχουμε

τρόφιμα και ένδυση, ενώ προσπαθούμε να καλύψουμε και τις σχολικές ανάγκες των παιδιών. Αρκετές φορές, μάλιστα,

μεσολαβούμε για την εγγραφή και ένταξη των παιδιών σε δημόσια σχολεία”.

Επιπλέον, η κα Εικοσιπεντάρχου επισημαίνει ότι ο “Ονήσιμος” δίνει προτεραιότητα στις γυναίκες κρατούμενες με μικρά

παιδιά, φροντίζοντας να περνούν κάποιες ημέρες και κυρίως τις γιορτινές μαζί τους. “Ο Σύλλογος παρέχει και νομική

κάλυψη στους άπορους φυλακισμένους με τη σύμφωνη γνώμη των κοινωνικών υπηρεσιών των φυλακών”,

συμπληρώνει η ίδια.

Αναφερόμενη τόσο στους κρατούμενους όσο και στους αποφυλακισμένους, η ψυχολόγος του Συλλόγου τονίζει:

“Πρόκειται για τους πλέον εξαρτημένους ανθρώπους είτε από ουσίες, είτε από άλλους ανθρώπους. Στόχος μας είναι

να καταφέρουμε να τους αυτονομήσουμε, ώστε να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση και να μπορέσουν να ενταχθούν

ομαλά στην κοινωνία”.

Πολύτιμη, σύμφωνα με την κα Εικοσιπεντάρχου, θεωρείται και η βοήθεια των εθελοντών, που εργάζονται στον

“Ονήσιμο”, οι οποίοι μάλιστα στην αρχή, δείχνουν παραπάνω από τον απαιτούμενο ζήλο.

“Οι αποστάσεις και οι ισορροπίες, όμως, που πρέπει να κρατηθούν ανάμεσα στους κρατουμένους,

τους αποφυλακισμένους και τους εθελοντές είναι λεπτές”, υπογραμμίζει η ίδια και προσθέτει:

“Τα άτομα αυτά βλέπουν τους εθελοντές σαν ακουμπιστήρια και γαντζώνονται πάνω τους, με αποτέλεσμα να

συνεχίζουν να νιώθουν αδύναμοι και να μην αποκτούν αυτοκυριαρχία και αυτονομία”. Το έργο του Συλλόγου έχει

ουσία όταν τα άτομα αυτά ξαναβρίσκουν την ανεξαρτησία, την αυτοδυναμία και την αυτοπεποίθησή τους.

Όπως υποστηρίζουν τα μέλη του “Ονήσιμου”, η απήχηση του απλού κόσμου είναι μεγάλη, ωστόσο, ο Σύλλογος δεν

έχει την ίδια στήριξη από την Πολιτεία και το Κράτος. Επιπλέον, η συνεργασία με το υπουργείο Δικαιοσύνης και τις

υπηρεσίες των φυλακών χαρακτηρίζεται, από τα μέλη του Συλλόγου, άριστη, ενώ πρέπει να αναφερθεί ότι

ο “Ονήσιμος” έχει αποκτήσει τη σύσταση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας, ώστε να μπορεί να διανέμει φυλλάδια

με τη δραστηριότητά του, σε όλες τις εκκλησίες και τα μοναστήρια της χώρας.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι ο Σύλλογος Συμπαραστάσεως Κρατουμένων έχει βραβευτεί για το έργο του

από την Ακαδημία Αθηνών.

Εφημερίδα ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΥΡΙΑΝΗ 6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2008