Ένας ευσεβής χριστιανός πεθαίνει και άγγελος Κυρίου τον οδηγεί στον Παράδεισο.  Στο δρόμο, περνούν από την Κόλαση: τεράστια καζάνια με ορεκτικές μυρωδιές φαγητών υπάρχουν στο χώρο, αλλά οι άνθρωποι είναι σκελετωμένοι και δυστυχείς, γιατί οι πολύ μεγάλες κουτάλες, με τις οποίες παίρνουν το φαγητό από τα καζάνια, δεν τους επιτρέπουν να το φτάσουν και να το γευτούν.

Φτάνοντας στον Παράδεισο, υπάρχουν τα ίδια καζάνια και οι ίδιες κουτάλες, αλλά οι άνθρωποι είναι καλοθρεμμένοι και ευτυχείς. Απορημένος ο νεκρός, ρωτά τον άγγελο πού οφείλεται αυτή η διαφορά.

Στην Κόλαση, του εξηγεί ο άγγελος, ο καθένας νοιάζεται να φάει ο ίδιος, αδιαφορώντας για τους διπλανούς του, ενώ στον Παράδεισο ο ένας  ταΐζει τον άλλον, κι έτσι  είναι όλοι χορτάτοι και αγαπημένοι μεταξύ τους.

 

Στις δύσκολες μέρες που ζούμε, τις μέρες της “κρίσης”,  η ιστορία αυτή μάς προσφέρει ένα σημαντικό δίδαγμα: κανένας, όσα εφόδια και αγαθά  κι αν έχει αποθηκεύσει, δεν μπορεί να σωθεί μονάχος, αδιαφορώντας  για τη δυστυχία των γύρω του.  Αυτή η δυστυχία εξαπλώνεται και αύριο θα γίνει και δική του.

Πλάθοντάς μας ο Θεός, μας προίκισε με πληθώρα αγαθών. Μόνη υποχρέωση, και καθήκον, μας όρισε να τα μοιραζόμαστε με τους συνανθρώπους μας. Στην πορεία της εξέλιξής μας, το λησμονήσαμε και αρχίσαμε να συσσωρεύουμε ζηλόφθονα αγαθά αποκλειστικά και μόνο για τον εαυτό μας, συχνά και εις βάρος των συνανθρώπων μας.

Σήμερα, που άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο, βρισκόμαστε σε δυσχερή θέση, είναι η μόνη μας ευκαιρία να ξαναβρούμε τη  Θεία προέλευσή μας. Η υπέρτατη ουσία  του χριστιανισμού είναι η ΑΓΑΠΗ.  Και ό,τι γίνεται με αγάπη είναι πάντα σωστό.  Ας ανοίξουμε, λοιπόν, την ψυχή μας κι ας προσφέρουμε στους δοκιμαζόμενους συνανθρώπους μας:  το πακέτο μακαρόνια που φυλάμε στο ντουλάπι  για  “ώρα ανάγκης”  μπορεί να γίνει γεύμα επιβίωσης για έναν άπορο και πεινασμένο, τα  5ε  που θα δώσουμε να πιούμε έναν καφέ μπορεί να γίνει στα χέρια ενός  πατέρα  σε απόγνωση το φάρμακο για το άρρωστο παιδί του,  ένα χαμόγελο καρδιάς και μια ζεστή αγκαλιά μπορούν να γίνουν το κίνητρο που θα κρατήσει έναν  απελπισμένο στη ζωή,  η τίμια δουλειά που θα προσφέρουμε άφοβα σε έναν αποφυλακισμένο θα γίνει το μέσο που θα τον τραβήξει  οριστικά από την  παρανομία.

Είθε το Αναστάσιμο Φως να φωτίζει τη ζωή και τις πράξεις μας!

Βάλια  Γυφτοδήμου