Το Όχι του Θεού όχι ως άρνηση κακίας αλλά ως παιδαγωγία, θεραπεία και σωτηρία.
Ο Θεός ψιθυρίζει: “Για την σωτηρία σου γίνονται όλα”. Ότι επιτρέπει ο Θεός, το επιτρέπει για την σωτηρία μας. Όχι για να παίξει μαζί μας ή να μας ταλαιπωρήσει σαν δυνάστης.
Πόσο είμαστε έτοιμοι άραγε να υποκλιθούμε στο Όχι του Θεού μετά από κάποιο αίτημα μας. ;
Κάποτε μια κυρία πήγε σε έναν γέροντα έχοντας μια σοβαρή ασθένεια. Ο ίδιος όταν την είδε της είπε:
Άλλοτε πάλι , ένα παλικάρι πήγε σε ακολουθία ενός γυναικείου μοναστηρίου για να προσευχηθεί. Είχε επιθετικό καρκίνο και οι γιατροί του είπανε ότι είναι “λίγες οι μέρες του”. Όι μοναχές μάθανε για την δομασία του νέου. Πλησίασε η γερόντισσα το παλικάρι και του είπε να έρθει να προσκυνήσει και λείψανα που έχουν εδώ στο μοναστήρι για να παρακαλέσει τον Θεό να γίνει καλά. Και το παλικάρι απάντησε:
Έβαλε μετάνοια στην γερόντισσα. Της φίλησε το χέρι. Του φίλησε το χέρι. Κατευθύνθηκαν προς τον ναό. Βάδιζαν και οι δύο σιωπηλοί. Μετά από λίγο ανεχώρησε από το μοναστήρι με μια ηρεμία στο πρόσωπό του. Ανεχώρησε μετά από λίγες ημέρες και από την ζωή αυτή. Ένας άνθρωπος που όπως είπαν οι δικοί του, ποτέ δεν παρακάλεσε τον Θεό να τον γιατρέψει, μονάχα να τον πάρει κοντά Του.Είδε τον καρκίνο ως ευλογία, την απώλεια ως κέρδος, τον πόνο ως φάρμακο, τον θάνατο ως ζωή. Δεν παρακάλεσε για τίποτα, μόνο για σωτηρία μέσα απο την προετοιμασία της ψυχή του. Αν παρακαλούσε θα έπαιρνε σαν απάντηση την σιωπή του Θεού , αλλά αυτή η σιωπή ήταν η μεγαλύτερη ευλογία. Σε τέτοιες δύσκολες καταστάσεις της ζωής ας μην ψάχνουμε απαντήσεις. Πολλές φορές η καλύτερη απάντηση είναι η σιωπή του Θεού στο αίτημα μας και όλα αυτά απο αγάπη και φιλανθρωπία.
Το αίτημα της προσευχής αν δεν είναι εμποτισμένο με δίψα σωτηρίας τότε καταντάει βλασφημία ενώπιον του Θεού, έλεγε ένας γέροντας.
Δεν είναι ο Θεός ένα υπέρτατο ΟΝ ικανοποίησης κοσμικών και εγωιστικών θελημάτων. Ο Θεός ως πατέρας περιμένει να του προσφέρουμε τις αμαρτίες μας και να περπατήσουμε στο δρόμο της μετάνοιας ώστε να γίνουμε ότι είναι εκείνος κατά φύση να γίνουμε εμείς κατά χάριν.
Ας πλησιάζουμε τον Κύριο όχι ως “ζήτουλες” κοσμικών αιτημάτων αλλά ως πεινασμένες υπάρξεις για σωτηρία και αιωνιότητα.
“Κύριε Ιησού Χριστέ,ελέησον με” το πως το ξέρεις εσύ Κύριε εγώ απλά θα υποκλιθώ στο θέλημα Σου μέσα από την δυσκολία της αδυναμία μου.
Το ΟΧΙ του Θεού σημαίνει ΝΑΙ στην αιωνιότητα και την σωτηρία…
Το δάκρυ που πέφτει από την καρδιάς ΜΑΣ ως θλίψη από την άρνηση του Θεού στο αίτημα μας, να ξέρουμε σίγουρα ότι θα καταλήξει στο χαμόγελο της Αναστάσεως. Αυτή είναι η μεγάλη μας προσδοκία και λαχτάρα…