---

Ο Πατέρας δεν τον λυπήθηκε για σένα, και αυτό ενώ ήταν γνήσιος Υιός, εσύ, όμως, τον περιφρονείς, μολονότι λειώνει από την πείνα, και αυτό ενώ πρόκειται να ξόδεψης αϊτό τα δικά Του και να ξόδεψης για τον εαυτό σου!

Τι μπορεί να βρεθεί χειρότερο από την παρανομία αυτή; Παραδόθηκε για σένα, θυσιάσθηκε για σέ-να, τριγυρίζει πεινασμένος -για σένα, από τα δικά Του δίνεις, για να ωφεληθεί ο ίδιος και ούτε έτσι δίνεις.

Από ποιες πέτρες δεν είναι πιο αναίσθητοι εκείνοι που, μολονότι τόσα πράγματα τους τραβούν, παραμένουν σ’ αυτήν τη διαβολική σκληρότητα;

Διότι δεν αρκέσθηκε μόνο στο θάνατο και το σταυρό Του, αλλά καταδέχθηκε να γίνη και φτωχός και ξένος και αλήτης και γυμνός, και να φυλακισθώ και να άρρωστήση, γι« να σε φέρη, τουλάχιστον με τον τρόπο αυτόν κοντά Του. Διότι, λέγει- «αν δεν με ανταμείβης Επειδή έπαθα κάτι για χάρη σου, δος μου ελεημοσύνη για τη φτώχεια μου.

Εάν, όμως, δεν θέληςνα με ελεήσης για τη φτώχεια μου, συγκινήσου για την αρρώστια μου, μαλάκωσε την καρδιά σου, πού βρίσκομαι στην φυλακή. Και, αν ούτε και αυτά σε κάνουν φιλάνθρωπο, δείξε κάποια συγκατάβαση για το ασήμαντο της αιτήσεως. Διότι δεν ζητώ κάτι το πολυδάπανο, αλλά ψωμί και στέγη και παρηγοριά με τα λόγια.

Εάν, όμως, ύστερα και από αυτά, παραμένεις πάλι Άγριος, τότε γίνε καλλίτερος τουλάχιστον για την βασιλεία των ουρανών, τουλάχιστον για τα βραβεία που υποσχέθηκα. ‘Αλλ’ ούτε και με εκείνα συγκινείσαι; Τουλάχιστον μαλάκωσε μπροστά στην ίδια την φύση, επειδή με βλέπεις, γυμνό, και θυμήσου τη γύμνια εκείνη, που γυμνώθηκα για σένα πάνω στο σταυρό.

Κι αν δεν θέλης να θυμηθής εκείνη, τουλάχιστον θυμήσου αυτήν, πού γυμνώθηκα με τους φτωχούς. Φυλακίστηκα τότε για σένα, αλλά και τώρα για σένα, ώστε παρακινούμενος, είτε από εδώ, είτε από εκεί, να θέλησης να κάνης κάποια ελεημοσύνη».

---