Skip to content

Άρθρα κρατουμένου στην εφημερίδα των μαθητών του 2ου ΣΔΕ Λάρισας

Άρθρα
κρατουμένου στην εφημερίδα των μαθητών του 

2ου Σχολείου Δεύτερης
Ευκαιρίας Λάρισας 

Φύλλο 2ο /2012

 

Σωφρονισμός
ή τιμωρία

 

Κεντρικός άξονας των επιστημονικών αναζητήσεων για
τη διαμόρφωση ενός σωφρονιστικού συστήματος υπήρξε η ιδέα, ότι κατά το χρόνο
έκτισης της ποινής, ο κρατούμενος δεν πρέπει να παραμένει αδρανής, αλλά να του
παρέχονται ερεθίσματα και κίνητρα για την ηθική και  πνευματική του βελτίωση. Κύρια κατεύθυνση του
δικαίου αυτού στις σύγχρονες κοινωνίες είναι θέσπιση μέτρων, με τα οποία
διαφυλάσσονται η υγεία και ο αυτοσεβασμός των κρατουμένων, αναπτύσσεται το
αίσθημα ευθύνης τους ενεργοποιούνται οι όποιες θετικές πλευρές υπάρχουν στην
προσωπικότητα τους, «ικανότητες, κλίσεις κλπ» και ελαχιστοποιούνται κατά το
δυνατόν οι δυσμενείς επιπτώσεις του εγκλεισμού σε κατάστημα κράτησης με παράλληλη
ενίσχυση των δεσμών του κρατουμένου με την οικογένεια του και με τον ευρύτερο
κοινωνικό χώρο. Όλα αυτά διαβάζονται ή ακούγονται ωραία, αλλά είναι μόνο στα
χαρτιά σε αυτό που λέγεται σωφρονισμός, σωφρονιστικό δίκαιο…

Ευτυχώς όμως υπάρχουν άνθρωποι που έχουν
αξιοπρέπεια, πάθος, θάρρος για τη ζωή όσο και αν αυτό τους χαλάει… Υπάρχουμε
και εμείς…

Κρατούμαι για τις πράξεις πλημμεληματικού  χαρακτήρα, αλλά έχουν μαζευτεί πολλά χρόνια
και νιώθω εγκλωβισμένος.

Το να αναφέρω ότι έχω μετανιώσει για κάποια λάθη που
ίσως έχω κάνει, θα ακουγόταν ειρωνικό. Για αυτό και δεν το αναφέρω όχι γιατί
είμαι σκληρός και αμετανόητος, αλλά γιατί έτσι επιβάλετε…

Γι’ αυτό όσο ζω, θα υπάρχω, και για το πείσμα σας θα
ΑΝΤΕΧΩ…

 

Μιχάλης Κ.



Ποτέ
μη λες ποτέ

 

Κανείς δεν γεννήθηκε παράνομος, ούτε κρατούμενος. Η
ζωή τα έφερε έτσι και τα πράγματα δεν έγιναν έτσι όπως τα είχαμε ονειρευτεί. Λάθος
επιλογές μας οδήγησαν εδώ που είμαστε τώρα. Εμείς πληρώνουμε το χρέος μας απέναντι
στην πολιτεία στερώντας από εμάς το πολυτιμότερο αγαθό, την ελευθερία.

Μπαίνοντας φυλακή δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου. Είμαστε
σε επαγρύπνηση και αδικαιολόγητα σε αδράνεια, (Κακώς βέβαια). Ενώ είμαστε σε θέση,
νιώθουμε και μπορούμε να κάνουμε κάτι δημιουργικό, δυστυχώς δεν υπάρχουν ερεθίσματα
για κάτι τέτοιο.

Τελειώνοντας λέω απλά ότι είμαστε εδώ έτοιμοι για το
κοινό καλό των κρατουμένων, πάντα σε επαγρύπνηση, και επειδή όλα έχουν ημερομηνία
λήξης, κάνουμε υπομονή περιμένοντας τη λήξη της δικιάς μας στέρηση της ελευθερίας
μας…

 

Μιχάλης Κ. 

Section 1
Section 2
Section 3