·       
Το να ζεις σημαίνει να μην
αποδίδεις ευθύνη στους άλλους.

·       
Προσπαθούμε να μην ζήσουμε
αποδίδοντες ευθύνη αλλού και φοβόμενοι τα ρίσκα.

·       
Γεμίζουμε κενό γιατί η ζωή
που κάνουμε δεν είναι εδραιωμένη στις βασικές ανάγκες του ανθρώπου αλλά σε
πάθη.

·       
Τα πάθη είναι υποκατάστατα
της παρουσίας του Θεού.

·       
Αυτό που ονομάζουμε ζωή
είναι στην πραγματικότητα ψυχοναρκωτικό, μια διασκέδαση , ένα σκόρπισμα.

·       
Η αποκάλυψη του Θεού είναι τρόπος ζωής σε πληρότητα.
Αναστάσιμη.

·       
Οι περισσότεροι Χριστιανοί δεν την ζούμε αυτή την
χαρά, την πληρότητα , είμαστε όμως σε έναν αγώνα.

·       
Δεν την ζούμε γιατί ζούμε
Θρησκευτική και όχι Εκκλησιαστική ζωή.

·       
Η Θρησκευτική ζωή εξαντλείται
σε τήρηση εξωτερικών κανόνων/νόμων πειθαρχίας.

·       
Αντίθετα ο Χριστός μας καλεί να υπακούσουμε σε έναν
εσωτερικό νόμο.

·       
Ο Θεός δημιουργός επειδή
γνωρίζει την κατασκευή του ανθρώπου δίνει εντολές που θα βοηθήσουν τον άνθρωπο
να φτάσει στην πληρότητα.

·       
Οι άνθρωποι της Θρησκείας
κολλάνε στο εξωτερικό και έχουν σκληρότητα.

·       
Οι άνθρωποι της θρησκείας σε
στριμώχνουν σε δυσκολεύουν, αισθάνεσαι πως σε κρίνουν.

·       
Πολλές φορές θεωρούμε τον
απόμακρο, τον βλοσυρό  ως πνευματικό.

·       
Αντίθετα , ο άνθρωπος της
Εκκλησίας είναι εξωστρεφής, είναι άνθρωπος της χαράς.

·       
Αν δεν βλέπετε χαρά σε έναν
άνθρωπο της Εκκλησίας, δεν έχει το Αγ. Πνεύμα.

·       
«’Ολα να τα χαίρεστε, το μπάνιο, τα πουλιά, το φαγητό. Από τις μικρές αγάπες πάμε στις μεγάλες» —
Άγιος Πορφύριος

·       
«Πρέπει να μάθεις να χαίρεσαι για το ότι κοιμάσαι, για
ένα χάδι, για ένα φρούτο» Γερ. Αιμιλιανός

·       
Αν δεν ξέρει να χαρείς και ο Χριστός να σου εμφανιστεί
θα τον παραμορφώσεις.

·       
Ο ένας δρόμος είναι «δώσε
αίμα , λάβε πνεύμα» , ο άλλος δρόμος, όπως μας λέει ο Αγ. Πορφύριος είναι ο
δρόμος της Χαράς και της θετικότητας.

·       
«Μια φορά σκέφθηκα πως θα πάω στην κόλαση και έκλαιγα
γοερά» . Αγ. Πορφύριος.

·       
Αλλά και ο δρόμος της πάλης δεν είναι έτσι όπως
νομίζουμε.

·       
Επειδή δεν έχουμε διάκριση διαβάζουμε κείμενα και δεν
τα κατανοούμε.

·       
Οι πατέρες όταν μιλάνε για αυτόν τον Αγώνα, ο πόνος
αυτός έχει μία χαρά που δεν την καταλαβαίνουμε.

·       
Όταν ξεκινάει η νηστεία στην αρχή πολλές φορές
τσακωνόμαστε. Εμείς λέμε ότι μας πειράζει ο διάβολος. Αν θέλουμε να το δούμε
βαθύτερα οφείλεται στο ότι οικειοποιούμαστε μία ζωή που δεν την έχουμε
διαλέξει, που δεν την θέλουμε. Αλλιώς θα είχαμε χαρά.

·       
Αν η πνευματική ζωή δεν
είναι ερωτική, δεν είναι τίποτα.

·       
Ο Έρωτας ο ανθρώπινος έχει
κάποια στοιχεία που μοιάζουν με τον πνευματικό. Όχι σε επίπεδο οντολογικό, αλλά
ψυχικών κινήσεων.

·       
Είναι και ο διάβολος, αλλά
κάπου πατάει. Πρέπει να υπάρχει κάτι μέσα μας για να το αναδείξει σε διαβολή.

·       
Ένα 70% στον χώρο της
Εκκλησίας δεν πάει εκεί για τον Χριστό. Πάει για λόγους ανθρώπινους,
κατανοητούς, αλλά δεν είναι ο Χριστός στο κέντρο.

·       
Πάει για να είναι καλά να διοριστεί το παιδί του (τώρα
έχασε η Εκκλησία ένα κομμάτι με τις ιδιωτικοποιήσεις…)

·       
Μέσα σε ένα αεροπλάνο αναπτύσσεται η καλύτερη σχέση με
τον Θεό. Όταν δεν είναι ο Χριστός ο πόθος και το κέντρο της αναζήτησης
κουράζεσαι.

·       
Μέσα στην Εκκλησία πολλές φορές είμαστε γεμάτοι φόβο,
για τα έσχατα, για τους εχθρούς, για να μην αμαρτήσουμε κτλ.

·       
Θα έπρεπε να κάνουμε έναν κατάλογο : αμαρτοφοβάι,
εσχατοφοβία, διαβολοφοβία. Είναι φυσικό βέβαια, αφού η Εκκλησία είναι
θεραπευτήριο .

·       
Στην Εκκλησία έχουμε γεμίσει από υπέροχους» και δεν
χωράνε οι υπόλοιποι που είναι αποτυχημένοι.

·       
Οι φοβίες αναπτύσσονται μέσα στον κόσμο.

·       
Ο Φόβος της αμαρτίας. Μας χωρίζει η αμαρτία από τον
Θεό, αλλά είναι και εγγενές στον άνθρωπο.

·       
Στην Ελλάδα κυριάρχησε ο
ηθικισμός γιατί νομίζουμε ότι σωζόμαστε από τις αρετές μας. Είναι φαρισαϊσμός
αυτό.

·       
Οι αρετές είναι δώρα που σου
δίνει ο Θεός. Όχι επειδή τα αξίζεις.

·       
Στην Εκκλησία δεν σωζόμαστε
επειδή είμαστε κάποιοι, αλλά επειδή μας αγαπάει Κάποιος πάρα πολύ.

·       
Η άσκηση δεν είναι για καταξίωση,
αλλά κατάθεση ερωτική προς τον Θεό.

·       
Η Σωτηρία είναι δώρο
ευλογία.

·       
Φοβόμαστε την αμαρτία , όχι
επειδή μας χωρίζει από τον Θεό, αλλά επειδή σπάει την βιτρίνα μας.

·       
Στην Εκκλησία πάω για να
καταθέσω την πτώση μου

·       
Η Αγιότητα δεν κρατάει κουδούνια ούτε πάει στα
παζάρια.

·       
Το χάρισμα το έχω για να το
κοινωνήσω με κάποιον άλλον. Αλλιώς δεν είναι χάρισμα.

·       
Να φοβάμαι την αμαρτία ως
υπαρξιακή αστοχία, επειδή αποτυγχάνω να κοινωνήσω την ζωή που μου χάρισε ο
Θεός.

·       
Και στην μετάνοια έχουμε
προσθέσει ένα νομικίστικο πνεύμα.

·       
Η μετάνοια δεν μπορεί να
έχει σχέση με τις ενοχές. Αν πάνε μαζί είναι παθολογικό. Η μετάνοια έχει χαρά. Χαρμολύπη.

·       
Στους μεγάλους πειρασμούς αισθανόμαστε και μία χαρά
που δεν μας αφήνει να απελπιστούμε.

·       
Είναι σοκαριστικό να αντιληφθούμε πως μια ζωή
προσπαθούμε κάτι έξω από την ζωή του ευαγγελίου. Όταν το αντιληφθείς πως μια
ζωή την ζήσαμε νομικιστικά , τότε πρέπει να γίνει κάτι συγκλονιστικό.

·       
Ο ανθρώπινος νους είναι
φοβερός στο να φτιάχνει λογικοφανή επιχειρήματα για να δικαιολογηθεί.

·       
Η επιθετικότητα των Χουλιγκάνων που μετατρέπεται μέσα
στην Εκκλησία σε επιθετικότητα των φανατικών

·       
Πως μετατρέπουμε το γήπεδο σε Θεό. Ο επιθετικός που πλέον γίνεται αντιαιρετικός
ζηλωτής.

·       
Ντύνουμε τις κακίες μας με
αρετές.

·       
Η Οργή ως θεραπεία της
κατάθλιψης. Η εν Χριστώ Οργή.

·       
Μας εκνευρίζουν (στους
άλλους) τα πάθη που έχουμε και εμείς

·       
Ο ταπεινός δεν έχει κάτι να
αποδείξει σε κανέναν. Έχει λεβεντιά

·       
Ο έπαινος και η συκοφαντία είναι η ίδια φυλακή.

·       
Άλλο αρετές άλλο φυσικά
χαρίσματα.

·       
Ο χαμηλών τόνων άνθρωπος δεν
είναι απαραίτητα ταπεινός

·       
Ο νευρώδης μπορεί να είναι
ενάρετος.

·       
Στην Εκκλησία θέλουμε να επιβάλλουμε τα τελευταία
χρόνια μία κλωνοποίηση.

·       
Τα πάθη ΔΕΝ ΞΕΠΕΡΝΙΟΥΝΤΑΙ.
Μεταμορφώνονται.

·       
Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία ήταν μία πολύ ερωτική γυναίκα
που δεν διοχέτευε τον ερωτισμό της σωστά.

·       
Την οργή σου στρέψτην στον
κακό εαυτό σου.

·       
Ο Αθώος και ο Άγιος δεν το
ξέρουν πως είναι.

·       
Η Αθωότητα είναι
αναγνωρίσιμη από τον άλλον, όχι από εμάς.

·       
Ο Άγιος είναι ξαρμάτωτος.
Δεν έχει τίποτα. Δεν τον ενδιαφέρει να έχει εξουσία και να επιδεικνύεται. Είναι
σαν το άρωμα.

·       
Έχουμε φτιάξει έναν πολιτισμό Depon . Οι μεταπολεμικές κοινωνίες για να μην
στερήσουν τα παιδιά τους, τα κατέστρεψαν

·       
Χωρίς έλλειψη δεν υπάρχει
τίποτα, ούτε σοφία , ούτε πολιτισμός ούτε αγιότητα.

·       
Ο Πόνος είναι ευλογία.
Βασικό κομμάτι ύπαρξης της ζωής.

·       
Η ζωή είναι
σταυροαναστάσιμη. Ούτε ο Χριστός εξαιρείται από τον πόνο. Εμείς θέλουμε
Εκκλησία χωρίς πόνο.

·       
Προσκυνάμε τον Σταυρό του
Χριστού, ματωμένο , σε απόρριψη.

·       
Όποιος έχει πίστη δεν
πονάει; Ο Χριστός κλαίει.

·       
Γιατί δεν μπορούμε να έχουμε
μια ενσυναίσθηση του άλλου ανθρώπου; μέσα στον πόνο του και στην κακομοιριά
του;

·       
Μου έλεγαν κάποιοι «έλα στην
Εκκλησία και θα σου φύγουν όλα τα προβλήματα». Αυτό είναι πλάνη. Η Εκκλησία δεν
είναι απουσία πόνου, αλλά η δυνατότητα να πονάς και να μην απελπίζεσαι.

·       
Πρέπει να μετατρέψουμε τον
πόνο σε δρόμο.

·       
Ο πόνος για να έρθει θέλει
κάτι να σου πει. Ο πόνος δεν έρχεται τυχαία.

·       
Μια αρρώστια είναι βολικότερη από την υγεία, γιατί
έχουμε φτιάξει την εικόνα ενός άρρωστου εαυτού για να κερδίζουμε την συμπάθεια
των άλλων. Ο πολιτισμός μας είναι πολιτισμός δυστυχίας.

·       
Έχουμε εκπαιδευτεί στο να είμαστε δυστυχισμένοι, από
μικροί. Δεν αντέχουμε την χαρά. Όταν κλαις σου δίνουν σημασία.

·       
Γι’αυτό πολλοί Χριστιανοί στην Εκκλησία νοιώθουμε
ένοχοι που έχουμε χαρά.

·       
Ο Θεός δεν κατασκευάζει
συμφορές. Επιτρέπει κάποια πράγματα γιατί γνωρίζει καλύτερα .

·       
Μας αρέσει περισσότερο η μιζέρια και η μουρμούρα.

·       
Αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχει μέσα μας ένα
αυτοκαταστροφικό στοιχείο που δεν το ελέγχουμε.

·       
Δεν θέλουμε το χάρισμα,
γιατί έχει ευθύνη. Θέλουμε να είμαστε μίζεροι.

·       
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.  Θέλει
διάκριση από τον πνευματικό, ο οποίος δεν πρέπει να κρύψει το πρόσωπο του
Χριστού με το δικό του πρόσωπο και να σεβαστεί την ελευθερία του.

·       
Ο πνευματικός δεν πρέπει να νταντεύει , παίρνοντας τις
ευθύνες. Πρέπει να τον ενηλικιώνει. Πρέπει να καταστρέψουμε όλα τα δεκανίκια και να στηριζόμαστε μόνο στον
Χριστό.

·       
Δεν μπορεί να αποφασίζει μικρολεπτομέρειες της ζωής ο
πνευματικός. Θα εκφράσει μια άποψη για ένα θέμα πνευματικό .

·       
Γελοιοποιούμε την υπακοή
όταν ρωτάμε π.χ. τι αμάξι θα πάρουμε.

·       
Πρέπει να είναι
συμβουλευτική η καθοδήγηση του πνευματικού.

·       
Άλλη η υπακοή στον κόσμο και
άλλη στα μοναστήρια

·       
Στο κλουβί στην γυάλα, Θεό δεν συναντάς. Η ζωή δεν
φυλακίζεται.

·       
Ο Χριστιανός δεν πρέπει να φοβάται την ζωή.

·       
Πρέπει τα πάντα να τα
μεταμορφώσουμε σε σχέση με τον Θεό.

·       
Το πρόβλημα είναι η
προαίρεση μας. Η ζωή
δεν είναι κακή, εμείς την κάνουμε κόλαση με την κακή χρήση.

·       
Για να ζήσεις πνευματική ζωή
δεν είναι ανάγκη να φύγεις από τον κόσμο, αλλά να τον μεταμορφώσεις.

·       
Οι νεοέλληνες έχουμε πρόβλημα με τον χρόνο. Τον
βιώνουμε ως βάρος.

·       
Λέμε «ουφ, πέρασε αυτή η μέρα». Την βιώνουμε σαν
κατάρα.

·       
Οι άλλοι άνθρωποι είναι δώρα
και ας μας βασανίζουνε.

·       
Όταν είχα πάει να δω τον Γερ. Παϊσιο με είχαν
προετοιμάσει και είχα πάθει «τραμπάκουλο» . Ο Γέροντας όμως ήταν χαρά Θεού.

·       
Η αγκαλιά του Γερ. Παϊσιου ήταν το θαύμα , όχι τα όσα
μου είπε. Η Αγάπη λυτρώνει, όχι τα
λόγια.

·       
Όλοι τα λέμε πολύ ωραία.
Αλλά δεν τα κάνουμε. Γιατί μας λείπει η αγάπη.