Τα Μοναστήρια μας είναι πρώτιστα τόπος ασκήσεως, προσευχής, περισυλλογής, πνευματικής καταρτίσεως και τελειότητος. Το πνεύμα
ξεκάθαρο από την καθημερινή πάλη, τους θορύβους και τις μέριμνες,
Απηλλαγμένο από τις μικρότητες και αδυναμίες ανεβαίνει όλο και ψηλότερα στις κορυφές της αρετής και αγιότητος.
Ένα τέτοιο Μοναστήρι ήταν παλαιότερα και είναι σήμερα η Παναγία η Κουτσουριώτισσα. Ας παρακολουθήσουμε την ιστορική πορεία της.
Η Παναγία διάλεξε ένα βραχώδη, απόκρημνο λόφο ύψους 800 περίπου μέτρων από την θάλασσα, πλησίον του χωριού Αμυγδαλιά Δωρίδος, για να κτισθεί το Μοναστήρι της. Πριν από το κτίσιμο του
Μοναστηριού περί το 1670, προηγήθηκε ένα θαύμα της Παναγίας μας: Η εύρεση της Αγίας Εικόνος της. Το θαύμα ξεκίνησε από την Ιερά Μονή Ταξιαρχών Αιγίου.
Ένας Μοναχός της Μονής έβλεπε ένα φως ξεχωριστό από άλλα τυχόν φώτα γιά τήν ζωηράδα καί τήν λαμπρότητά του στην ίδια πάντοτε θέση. Ασφαλώς του γεννήθηκε η απορία και η περιέργεια τι να είναι το φως αυτό. Δεν άργησε και πολύ για να λυθεί η απορία του. Φαίνεται ότι θα ήταν πρόσωπο φωτισμένο από τον Θεό, χαρισματούχο.
Είδε στο όνειρό του την Παναγία η οποία του είπε περίπου: << Στο σημείο ακριβώς που βλέπεις το φως είναι η εικόνα μου και θέλω να κατοικήσω εκεί.
Λόγια λίγα σύντομα, αλλά αποκαλυπτικά, ό,τι έπρεπε για να ενεργήσει αμέσως. Ξεκίνησε, πέρασε τον Κορινθιακό και μέσω Ερατεινής ήλθε στο σημείο όπου έβλεπε το φως. Κατέβηκε στόν απόκρημνο βράχο όπου συνάντησε μια σπηλιά και στην είσοδο της ένα δέντρο, όπου στό κούφιο κορμό του βρέθηκε η εικόνα της Παναγίας. Λίγο πιο μέσα από την είσοδο κτίσθηκε ναιΐδριο που υπάρχει και σήμερα, όπου τοποθετήθηκε η Αγία και Θαυματουργός Εικόνα.
Το θαύμα έγινε γνωστό και άρχισαν να έρχονται πολλοί προσκυνητές. Από τότε πήρε το όνομα:
Παναγία η Κοτσουριώτισσα, από το κουτσουρο-κοίλο δέντρο πού βρέθηκε η εικόνα.
Για την εξυπηρέτηση των πιστών αργότερα στην κορυφή του λόφου κτίστηκε Ναός περί το 1670 με κελλιά γύρω. Φαίνεται ότι αργότερα επανδρώθηκε η Ιερά Μονή και είχε ικανοποιητική πρόοδο μέχρι το 1825, ότε κατεστράφη από τους Τούρκους καί τό 1835 ανοικοδομήθη με τα πέριξ κελλιά. Προσέφερε μεγάλες υπηρεσίες στους πέριξ κατοίκους που κατά περιόδους κυνηγημένοι από τους Τουρκο- αλβανούς κατέφευγαν στο Μοναστήρι για προστασία. Ο Ναός καί τά κελλιά επέστησαν εκτεταμένες ζημιές από τον πρόσφατο σεισμό του Ιουνίου (15) 1995 και με την άοκνη προσπάθεια μιας νέας αδελφότητος και το ανύστακτο ενδιαφέρον του Μητροπολίτου μας κ.κ. ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ ανεγείρεται νέος περικαλλής Ναός (Καθολικό) στο ίδιο μέρος.
Ας δοξάζωμε τον Θεό για το ταπεινό τούτο Μοναστήρι καί
ας το αναδεικνύει τόπο προσευχης καί σωτηρίας ψυχών
ΕΝΤΟΣ της Ιεράς Μονής.
Τμήμα του παλαιού Μοναστηρίου – Διατηρητέα.
Αναστηλωμένη παλαιά είσοδος μετά καμπαναριού.
Η Σπηλιά όπου ευρέθη η εικόνα μετά ναϊδρίου καί συντόμου πεζοπορίας.
Ιερά Λείψανα – Σκεύη.
Παλαιά Αγία Γραφή καί Ευαγγέλιο.
Υπέροχη θέα ύψους 850 μέτρων, ελαιοκάμπου , θαλάσσης κι απέναντι της Πελοπονήσου.
ΕΚΤΟΣ της Ιεράς Μονής.
Ο αρχαιολογικός χώρος των Δελφών.
Μουσείο, κάστρο και αρχοντικά της Ναυπάκτου.
Ναυτικό Μουσείο Γαλαξιδίου.
Άγιος Ανδρέας Πάτρα.
Φράγμα του Μόρνου.
Χιονοδρομικό Παρνασσού.
