Μια μεγάλη ενημερωτική εκστρατεία είναι σε εξέλιξη αυτές τις μέρες μέχρι και σήμερα από το Σύλλογο Συμπαραστάσεως Κρατουμένων “Ο ΟΝΗΣΙΜΟΣ”.
Φίλοι και μέλη του συλλόγου στους σταθμούς του ηλεκτρικού, μπροστά από ένα καλαίσθητο stand, μοιράζουν φυλλάδια του “ΟΝΗΣΙΜΟΥ”
και ενημερώνουν το κοινό για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι φυλακισμένοι (αλλά και οι αποφυλακισμένοι…)
συνάνθρωποί μας.
Στην ανάγκη ευαισθητοποίησης του κοινού για τα προβλήματα των φυλακισμένων αλλά και αποφυλακισμένων
έτειναν και “ευήκοον ους” οι υπεύθυνοι του ΗΣΑΠ και επέτρεψαν αφιλοκερδώς στον “ΟΝΗΣΙΜΟ” να
διακινήσει το υλικό του στους σταθμούς. Συναντήσαμε τον πρόεδρο του συλλόγου κ. Ιωάννη Παπασαραντόπουλο
στο νεοκλασικό επί της Ασκληπιού 60α, όπου βρίσκονται και τα γραφεία του “ΟΝΗΣΙΜΟΥ”. Ο ίδιος μας εξηγεί:
“Τα τελευταία χρόνια, κυρίως λόγω της οικονομικής στενότητας, παρατηρούμε ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι
σχοινοβατούν ανάμεσα στην κοινωνική απόρριψη. Δυστυχώς, αρκετοί δεν τα καταφέρνουν. Οι δυσκολίες της ζωής,
η οικονομική ανέχεια αλλά και η έλλειψη κοινωνικών προτύπων τους οδηγούν στην παραβατικότητα και στη φυλακή. Εκεί
είναι αμφίβολο αν τελικά θα σωφρονιστούν. Το πιθανότερο είναι η φυλακή να λειτουργήσει ως σχολείο εγκληματικότητος.
Όταν, λοιπόν, βγουν από τη φυλακή, η ευθύνη όλων μας απέναντί τους είναι πολύ πιο βαριά, γιατί, αν δεν τους
στηρίξουμε, αφενός θα ξαναγυρίσουν σε αυτήν και αφετέρου θα έχουν προξενήσει στην κοινωνία σοβαρές “βλάβες”.” Άρα,
και ωφελιμιστικά αν δούμε το θέμα, σίγουρα θα πρέπει να τους βοηθήσουμε.
Την ενημερωτική καμπάνια σας την κάνετε για να “εκμεταλλευθείτε” το αναστάσιμο πνεύμα αγάπης των ανθρώπων;
Θα πρέπει να ξέρετε ότι οι γιορτινές μέρες είναι οι πλέον δυσβάστακτες για τους έγκλειστους συνανθρώπους μας. Τότε είναι
που η μοναξιά τους γίνεται χιλιάδες φορές πιο δυσβάστακτη. Αλήθεια, γνωρίζεται ότι οι αυτοκτονίες στις φυλακές
είναι είκοσι επτά φορές περισσότερες απ’ ότι στον “έξω” κόσμο; Και μόνο αυτό το γεγονός καθιστά τον εγκλεισμό των
συνανθρώπων μας προσωπική υπόθεση για τον καθένα μας.
Γιατί;
Ας φανταστούμε προς στιγμήν ότι στη φυλακή είναι ο αδελφός μας ή το παιδί μας. Τότε, όπως είναι φυσικό, θα τρέξουμε
να στηρίξουμε τον άνθρωπό μας. Από την πρώτη κιόλας στιγμή θα κινήσουμε γη και ουρανό για να
διορθώσουμε τα κακώς κείμενα και τις συνθήκες που θα τον οδηγούσαν στο απονενοημένο διάβημα!
Είδατε, λοιπόν, πώς ένα απλό στατιστικό στοιχείο γίνεται αμέσως μια “άκρως προσωπική” υπόθεσή μας;
Τι προτείνετε, λοιπόν, στον κόσμο, με την καμπάνια σας;
Με απλά λόγια τους λέμε ότι είναι καιρός να κάνουμε κάτι… Να πάψουμε να αποστρέφουμε το βλέμμα μας
από τους φυλακισμένους και τους αποφυλακισμένους. Οι άνθρωποι αυτοί περιμένουν από μας την αποδοχή,
κι έχουμε πολλούς τρόπους να τους βοηθήσουμε. Ας τους προσφέρουμε δουλειά και μην τους γυρίζουμε
την πλάτη όταν ζητούν να επανενταχθούν στην κοινωνία. Ας στηρίξουμε ηθικά και οικονομικά τις
οικογένειές τους. Ας μην ξεχνάμε τη ρήση του Ευαγγελίου “Εν φυλακή ημίν και ήλθετε προς με” και ας
προσπαθήσουμε να συμπαρασταθούμε στους πονεμένους αδελφούς μας.
Ας ανοίξουμε τις καρδιές μας στα μηνύματα όχι μόνο του “ΟΝΗΣΙΜΟΥ” αλλά και άλλων συλλογικών
που με εθελοντισμό και αυταπάρνηση επιμένουν να διακονούν την υπόθεση της ανιδιοτελούς προσφοράς.
Εφημερίδα City Press Μεγάλη Τετάρτη 23 Απριλίου 2008