Τό βιβλίο «Δρόµος δίχως Θεό δέν ἀντέχεται…» περιλαµβάνει ἐπιστολές τοῦ ἁγίου Νικολάου Βελιµίροβιτς πρός ἀνθρώπους πού τοῦ θέτουν τούς προβληµατισµούς τους. Μεταξύ αὐτῶν βρίσκεται κι ἕνας κατάδικος, ὁ Π. Γ., ὁ ὁποῖος παραπονιέται γιά τήν ἀδικία τῶν ἀνθρώπων, ὑποστηρίζοντας ὅτι καταδικάστηκε ἄδικα γιά ἕναν φόνο πού δέν ἔπραξε ποτέ. Ἡ ἀπάντηση τοῦ Ἁγίου εἶναι πολύ σημαντική, ὄχι μόνο γιατί βοηθᾶ τούς φυλακισµένους νά φιλοσοφήσουν τήν κατάστασή τους, ἀλλά καί κάθε ἄνθρωπο νά ἐµβαθύνει στίς ἀδικίες πού τοῦ συµβαίνουν πού μόνο τυχαῖες δέν εἶναι. Ὁ ἅγιος Νικόλαος ἐπισηµαίνει στόν κατάδικο Π. Γ., πώς ἀκόµη κι ἄν ὄντως ἔχει καταδικαστεῖ ἄδικα γιά τό συγκεκριµένο ἔγκληµα, ἔχει φταίξει σέ πολλά ἄλλα ἀφοῦ: «Μετά ἀπό τό πρῶτο σου γράµµα, σέ παρακάλεσα νά μοῦ ἐξοµολογηθεῖς ὅλη σου τή ζωή. Κι ἐσύ τό ἔκανες». Διαβάζοντας τήν ἐξομολόγησή του ὁ Ἅγιος διαπιστώνει πώς τελικά τοῦ ἄξιζε νά φυλακιστεῖ καθώς «ὁ τά πάντα ὁρῶν Δικαστής εἶδε τά ὑπόλοιπα ἐγκλήµατά σου σέ ὅλη σου τή ζωή, ἀλλά κατά τό ἔλεός Του καί κατά τή γνωστή μέθοδό Του τά ἔκρυψε ἀπό τούς ἀνθρώπινους μάρτυρες, περιµένοντας τή μετάνοιά σου. Ὅμως ἐσύ […] συνέχιζες μυστικά νά πράττεις τό κακό[…]. Μόνο λόγῳ τῆς βιαιότητάς σου ἀπέναντι στή γυναίκα σου ἄξιζες φυλακή. Ἐκείνη δέν σέ μήνυσε στόν γήινο δικαστή. Ἀλλά οἱ κραυγές της ἀκούστηκαν ἀπ’ τόν αἰώνιο Δικαστή». Ὅσοι ἔχουν ἐµπειρία μέ ἀνθρώπους πού ἐκτίουν, ἤ ἔχουν ἐκτίσει, τήν ποινή τους σέ κάποιο σωφρονιστικό κατάστημα διαπιστώνουν πώς πολύ λίγοι ἀναλαµβάνουν τήν εὐθύνη τῶν πράξεών τους καί ἀκόµη λιγότεροι φιλοσοφοῦν μέσα στή φυλακή ὥστε νά ἀλλάξουν ζωή. Ὁ Ἅγιος μέσα ἀπό τήν ἐπιστολή του στόν κατάδικο Π. Γ. μᾶς παρακινεῖ νά προβληµατιζόµαστε ἀκόµη καί ὅταν μᾶς κατηγοροῦν ἄδικα. Μπορεῖ νά μή φταῖμε στό συγκεκριµένο πού μᾶς προσάπτουν ἀλλά σίγουρα, ἄλλος λίγο ἄλλος πολύ, ἔχουµε φταίξει γιά ἄλλα πολλά. Ἀντί νά διαµαρτυρόµαστε καί νά… κάνουµε φασαρία εἶναι τελικά πολύ πιό χρήσιµο νά ἀλλάξουµε ζωή!