Διανύουμε την Δ΄ εβδομάδα των Νηστειών και πλησιάζοντας στην Κυριακή του αγίου Ιωάννου της Κλίμακος αξίζει να μελετήσουμε κάποια από τα λόγια του.Καθημερινά μιλούμε ασταμάτητα και ακούμε και άλλους να μιλούν ασταμάτητα. Πόσα όμως από τα λόγια που ακούγονται δεν είναι λόγια του αέρα; Γιατί έχουμε την ανάγκη να μιλούμε τόσο πολύ ενώ συνήθως δεν έχουμε κάτι σημαντικό να πούμε; Ο άγιος Ιωάννης, μεταξύ άλλων, αναφέρει ότι η πολυλογία οφείλεται στην έλλειψη αυτογνωσίας.
«Ὃποιος ἐγώρισε τά παραπτώματα του, ἐχαλιναγώγησε τήν γλῶσσα του, ἐνῶ ὁ πολύλογος δέν ἐγνώρισε ἀκόμη καθώς πρέπει τόν ἑαυτόν του».
Εάν γνωρίζαμε τον εαυτό μας θα γνωρίζαμε και τα «παραπτώματα μας», τα ελαττώματά μας, τα στοιχεία εκείνα που μας ελαττώνουν, δηλαδή μας μικραίνουν και είναι η αιτία της στενοχώριας μας. Θα γνωρίζαμε ότι για τα λάθη μας φέρουμε ευθύνη και, αντί να μιλούμε ασταμάτητα, θα αφιερώναμε χρόνο στο να μετανοήσουμε, να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και ζωής.
Όσοι ερχόμαστε σε επικοινωνία με κρατούμενους και αποφυλακισμένους αδερφούς μας, σπάνια συναντούμε κάποιον που να θεωρεί ότι για την κατάσταση του ευθύνεται ο ίδιος. Συνήθως κάποιος άλλος πρέπει να φταίει. Και, δυστυχώς, όλοι το ίδιο κάνουμε, αντί να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, μιλούμε διαρκώς, ψάχνοντας δικαιολογίες.
Ο άγιος, αφού πρώτα μας προβληματίζει, συνεχίζει δίνοντας μας κουράγιο:
«Ὁ φίλος τῆς σιωπῆς προσεγγίζει τόν Θεόν καί συνομιλώντας μαζί Του φωτίζεται ἀπό Αὐτόν».
Πηγή: Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου, Κλίμαξ, Περί πολυλογίας καί σιωπῆς, ἐκφ. Ι.Μ. Παρακλήτου, σελ. 186-187